Arkadaşlarımla hoş vakit geçirdiğim normal bir buluşmaydı ve ayrıldık herkes evlerine dağılıyor. Öğleden sonra saat 3 civarıydı yanlış hatırlamıyorsam ve Cepa'nın açık otoparkının olduğu taraftan yürüyorum yola doğru. O anda arkamdan birisi sesleniyor gibi geldi ama ses tanıdık olmadığı için dönmedim ve zaman geçtikçe bana duyurmaya çalışıyordu sesini. Ben de o zamanlar hiç böyle bir şey düşünmüyordum daha 16 yaşında olduğum için ama bir yandan da kötü bir şeyler olacağını hissetmiştim. Arkamı döndüm ve karşımda bulunan 40 yaşlarında esmer bir adama: "Efendim?" dedim. O da bana: "Ben İran'dan gelmişem benimle tanışmak konuşmak ister misin?" dedi. Ben de korktum ve ne diyeceğimi bilemedim açıkçası başımdan savmak istedim. Bu yüzden çok saçma bir şekilde "Teşekkür ederim." dedim. Sonrasında tam dönüyordum ki yoluma adam:"Ama para veririm..."dedi. Kan beynime sıçradı aynı zamanda da soğuk soğuk terledim. Böyle çirkin bir insanla daha önce hiç karşılaşmadığım, böyle bir diyaloğun içinde daha önce hiç bulunmadığım için aşırı derece gerilip adama yine ne diyeceğimi bilemeyip teşekkür ettim ve hızlıca arkamı dönüp neredeyse koşarcasına yürüdüm. Yaşımın verdiği cahillikle mi derler, ne derler bilmiyorum ama teşekkür etmem çok saçmaydı. O günden beri kendimi sorguluyorum. Bize kendimizi sorgulatıyorlar! Ben o gün Ağustos sıcağında olduğumuz için kırmızı bir atlet ve şort giyinmiştim. Çünkü neden giymeyeyim değil mi? Bunu benim düşünmeme sebep olan tüm insanlar nefret ediyorum. Herkes istediğini giyer ve kimse de karışamaz. Ayrıca ben daha çocuk sayılırdım yahu! Bu nasıl bir sapıklıktır da böyle bir şey söylersin sen be herif! Ayrıca şu detayı da belirtmek istiyorum, normalde o yolu herkes kullanır fakat o saatlerde kimse yoktu. Eğer olsaydı şuan her şey daha farklı olabilirdi.